Her insanın duygularını kontrol etmek de zorlandığı zamanlar olabiliyor. Bazen sırf bu yüzden duygularını ifade etmekte, yönetmekte zorlandığı anlar vardır. İnsanlar genellikle duygularını bastırmak zorunda kalıyor. Gelin hep beraber bu duygularının nasıl bizi ele geçirdiklerine ve nasıl baş edebiliriz ona bakalım.
İnsan, doğum ile ölüm arasında bazılarını seçme şansı olmadan, bazılarını seçerek ve bazılarını da fark etmeden hayatına alır. Seçme şansımızın olmadığı insanlar ailelerimiz ve akrabalarımızdır. İsteyerek aldıklarımız çevremizde bulunan insanlardır ve fark etmeden aldıklarımız aşık olduğumuz yada aşık olduğumuzu sandığımız insanlardır.
Hayatımıza hangi sebepten girerse girsinler ya bir armağan olup bizi mutlu ederler yada hayatımıza girerek en kötü günleri yaşatırlar. Aslında her ikisi de bir armağan tabi görebilene. Çünkü birileri dağıtmış oldukları mutlulukla örnek olurlar, birileri de yapmış olduğumuz hataları bir daha yapmamamız gerektiğini öğreterek hayat dersi vermiş olurlar. Ama bazı hatalar yada bazı tavizler, Kırık Cam Teorisi gibi devamını getirebilir.
[su_box title=”Kırık Cam Teorisi Nedir?” box_color=”#b90b92″ radius=”6″]Kırık Cam Teorisi; Suç Psikoloğu Philip Zimbardonun deneyi ile ilgili bir teoridir. Biri zengin diğeri fakir iki bölgeye araba konulur. Arabaların plakası yoktur. Zengin bölgede arabaya bir hafta dokunulmaz ama fakir bölgede araba yağmalanır. Daha sonra zengin bölgedeki arabanın kelebek camı kırılır ve bir süre sonra zengin bölgedeki arabada yağmalanır. Buradan çıkarılacak ders bir şeyin ilk seferine engel olmaktır. Yoksa devamı gelir. Bu şu demek bir yere bir kere çöp döküldü mü sürekli dökülmeye başlar. Onun ilk çok önemlidir. Gidişatı belirleyen ilk seferdir.[/su_box]
Hepimizin hayatının bazı dönemlerinde yada bütününde çıkarmak isteyip de çıkaramayıp, hayatımızın tam ortasında durmalarına izin verdiğimiz insanlar vardır. Bir türlü çıkaramayız. Bir girdap gibi içimizde dönüp dururlar ve bizde her seferinde o girdaba düşmemek için korkular yaşarız. İşte bu insanlar bilinçaltımıza kadar giriyorlar.
Hayat enerjimizi alarak etrafımızda olan tüm olumsuzlukların sebebi sanki bizmişiz gibi buhrana girmemize sebep oluyorlar.”Ben sana demiştim” diye başlayan ve bitmek bilmeyen cümleler. Sonu psikiyatri kliniğinde, depresyon teşhisiyle doktoru reçete yazarken buluyoruz.
Sahi, size kim dedi çıkartın diye? Hayatınızın ortasına almayın yeter. Diyeceksiniz şimdi “biz almıyoruz ki, onları zamanla hayatımızın ortasında buluyoruz”. Bu durum, etrafımızdaki insanların hayatımız ile ilgili bilmesi gerekenden fazla şeyler bilmesinden kaynaklanıyor. Yani etrafında insan bulunsun tabi ama sadece etrafında.
İnsanlara hayatımızı açmamızın en büyük sebeplerinden biri de konuşma ihtiyacından kaynaklanıyor. Dertleşmek istiyorsun, anlatıyorsun anlatıyorsun hop bir bakmışsın karşında ki hayatına karışır olmuş. “param yok dedin ama görüyorum ki kendine … almışsın”, “vaktim yok gelemem dedin ama … yapmışsın” bu gibi örnekleri çoğaltabiliriz. Böyle yapmaya bırakmalısın elbette dertleşeceğin, fikir alışverişi yapacağın, tecrübesinden faydalanabileceğın insanlar olacaktır. Ama herkesle değil.
Hayatında yaşamış olduğun olumlu/olumsuz olaylarda, herkes tarafından bilinip haklı olduğunu ispatlamak zorunda değilsin. Yada çekmiş olduğun sıkıntılar için birilerinin sana acımasına, destek olmasına gerek yok. Sen yaradılışın gereği diğer canlılardan üstünsün. Sen düşünebilen, çözümleyen ve uygulayabilen bir zekaya sahipsin. Elbette bazı çaresiz hissettiğin günlerin olacak. Etrafın insanlarla dolu iken sen kendini yalnızlık içinde bulacaksın. Her şeyin varken, hiçbir şeyin yokmuş gibi hissedeceksin. Bu dönemlerde dikkatli olunmalı.
Çünkü beyin devre dışı kalıp duygular devreye giriyor. Artık bedenin hakimi duygular oluyor. Düşünsene 6 saattir açsın, yönetim duyguların elinde olduğu için mide aç kalmış, kan şekeri düşmüş kimin umurumda. Hafif başın döner gibi oluyor yatağa uzanıyorsun. Bu sefer de uykuya veriyorsun kendini. Bu durum sadece üzgün olduğumuzda olmuyor. Hatırla aşık olduğun ilk günü. Midende kelebekler uçuşuyor. İçin içine sığmıyor. Sen o zamanlar hiç yemek yemeyi düşündün mü “acaba şimdi ne yapıyor?” diye düşünürken. Böyle zamanlarda (duyguların vücudu kontrol altına aldığı) yapman gereken birkaç adımla kurtulabilirsin. Bunlar;
1.nci adım;
Her sabah uyandığında şükret sana verilmiş yeni bir gün için ve kendini sev. Olumlu cümleleri dilinden düşürme.
2.nci adım;
Hava şartları ne olursa olsun, sabah erken (gün doğarken) kalkıyoruz ve yürüyüşe çıkıyoruz. En az yarım saat tempolu yürü. Yürürken de tak kulaklığı en sevdiğin müziği dinle. Çünkü müzik dinlemek, beyin egzersizlerinin başında geliyor.
[su_box title=”Bu Konuyu Mutlaka Okuyun” box_color=”#b90b92″ radius=”6″]Hayatınızda büyük değişiklikler yapmak bazen ilk adımı gerektirir. İlk adım farkındalıktır. Daha önce bu konuyu yazdık mutlaka okuyun. Farkındalık Nedir?[/su_box]
3.ncü adım;
Mutlaka evinde bir canlı besle. Tabi herkesin de ilk aklına gelen evcil hayvanlar olabilir ama çiçek yetiştirmeyi şiddetle tavsiye ediyorum. Bildiğiniz terapi, hemde ücretsiz.
4.üncü adım;
Bir önceki adımlardan hiçbirini yapamıyorsan bir hobi edin kendine. Puzzle yap, sanatın dalları ile ilgilen, marangoz işleri ile uğraş yeter ki duygularının seni ele geçirmesine izin verme.
Teşekkür et hayatına giren insanlara, “bana bu duyguları (güzel yada kötü) yaşattın için sana sonsuz teşekkür ederim. Yarınlarım için, heybeme koyabileceğim şeyler bıraktığın için. Şimdi yanımda durmanı/ durmamanı istiyorum”.
Daha ileri gitmemize engel olanlara DUR diyoruz. Hayır demeyi öğreniyoruz ve bunları yapabildiğimiz sürece huzur, mutluluğu elde etmiş olacağız.
Unutma; yaşadığın, üzüldüğün her ne varsa bir süre sonra unutacaksın. Çünkü hayat sana yeni sürprizler hazırlıyor olacak.
Ayağına takılan taşları eteğinde biriktir ama sırtına yük etme. Çünkü hayat denen gölde sektirmek için atacağız.
